Noi, zicem stretching

Ce ciudat e sa vorbesti in proza fara sa stii. De cand ma doare spinarea, tot imi trosnesc oasele. Am ajuns sa o fac in fiecare zi, in reprize din ce in ce mai elaborate, ducandu-ma dupa durere si dupa deranj. Unde tine, acolo intind.

Fara sa am in cap asa ceva, am ajuns incet-incet sa descopar singur posturi de disciplina corporala care au fost inventate cu mii de ani in urma. Se cheama yoga si noi, pufosii recenti, azi ii zicem stretching.

Azi, de exemplu, am reusit pentru prima sa-mi unesc mainile la spate. Ma dureau umerii. Am lucrat intii pe stingul. Cum duceam mana in spate, cum ma lasa durerea. E bine? Continua!

Pe urma am adus si dreapta, in spate, sa deschid cutia toracica si mai mult. Mainile au curs singure, umerii s-au tras, nervii de sub omoplat au fost eliberati de strinsoarea herniilor. Si am stat acolo.

Si am unit palmele. Si pe urma mi-am amintit. Stai, ca am mai vazut asta undeva. Am cautat un pic pe Internet. Da, si asta s-a inventat 🙂 Se cheama Pashchima Namaskarasana.

Niste oameni remarcabili au inventat asta cu mult timp inainte sa ne nastem noi. Secole diferite, nevoi biofizice asemanatoare. Si nu ma luati cu spiritismul: ma doare spinarea, pur si simplu, si incerc sa mi-o indrept. Atat!

Un gând despre “Noi, zicem stretching

  1. Pingback: Curs de parenting | bazarnews.info!

Spune ceva: